Op de 85e verjaardag van ex-wereldkampioen Vassily Smyslov speelde Baarn 1 uit tegen Amersfoort 3. Vroeg in de wedstrijd tekende zich al een voorsprong voor de Baarnaars af. Het zou vreemd lopen als we hier niet met een pakweg 6-2 winst zouden weggaan. En inderdaad, het zou vreemd lopen…
Korte filmimpressies:
filmpje 1 [5.89 MB]
filmpje 2 [1.68 MB]
filmpje 3 [2.02 MB]
filmpje 4 [4.61 MB]
Eerste bordspeler Losekoot (wit) schotelde zijn leerling Ootes al snel in de opening een pikant nieuwtje voor. De jonge pupil zag zich genoodzaakt zich diep in de stelling te verdiepen om een oplossing van het stellingsprobleem te vinden. Die oplossing was er niet echt. Losekoot kreeg groot voordeel en een grote voorsprong op de klok.
Tweede bordspeler Van Kampen (zwart) had een vrij eenvoudige partij. Zijn tegenstander stelde zich erg kwestbaar op en met de juiste aanval op veld e4 kon Robin in het voordeel komen. Toen hij later ook nog de witte zwartveldige loper mocht incasseren leek het snel bekeken. Wellicht had Robin het zich makkelijker kunnen maken door dames op het bord te houden, maar ook het eindspel bleek voldoende aanknopingspunten te bieden waardoor de stelling van zijn tegenstander in elkaar zakte. Daarmee was Robin als eerste klaar en werd de stand 1-0 voor Baarn.
Derde bordspeler Moes (wit) mocht als tweede het zoet van de overwinning smaken. In de opening koos zijn tegenstander een te tijdrovend ontwikkelingsschema. Moes opende vervolgens de stelling in het centrum en had actief spel. Toen de zwartspeler vervolgens te krampachtig hierop reageerde was het snel bekenen. Met een aardige slotcombinatie trok Moes de winst naar zich toe. Stand: 2-0 voor Baarn.
Vierde bordspeler Van Leeuwen (zwart) speelde een taaie partij waarbij de legers elkaar lange tijd van een afstandje in de gaten hielden. Het inspireerde zijn tegenstander om tot tweemaal toe remise aan te bieden. Richting tijdnoodfase stelde Van Leeuwen zich kwetsbaar op door veel van zijn pionnen naar de 5e en 4e rij te spelen. In tijdnood ontspon zich een spannend duel waarbij Van Leeuwen jacht maakte op een witte toren en de witspeler besloot deze tegen een loper en enkele pionnen te offeren. De stelling was niet helemaal duidelijk, maar gezien de zwaktes in de zwarte stelling zou ik de voorkeur geven aan wit. Het zou ons allemaal niet meer geopenbaard worden want met nog 24 seconden op de klok voor zijn 40e zet besloot Van Leeuwen naar een alternatief te zoeken voor de zet die hij al in gedachten had. Hij overschreed daarbij echter de bedenktijd door zijn zet net een seconde te laat uit te voeren. Een wel heel zure manier om de partij te verliezen, zeker tegen een ongeïnspireerde tegenstander. Stand: 2-1 voor Baarn.
Voor vijfde bordspeler Krishnasing (wit) verliep de opening heel gunstig. Hij was duidelijk beter op de hoogte van de theorie van het Schots dan zijn tegenstander die op de 14e zet in de fout ging. Zodoende kwam Krishnasing al snel een gezonde pion voor en wist daar later nog een tweede aan toe te voegen. In totaal gewonnen eindspel gebeurde er echter iets vreselijks. Hij liet een dubbele aanval koning toe op zijn paard en loper, kwam daardoor een stuk achter en zag zich genoodzaakt enkele zetten later de partij op te geven. Stand: 2-2 gelijk…
Terug naar eerste bordspeler Losekoot (wit). De eerder hierboven beschreven ontwikkelingen hadden voor hem tot een duidelijk en winnend stellingsvoordeel geleid van dame tegen toren en paard. Ook aan dit bord echter sprong de Baarnaar niet handig met zijn tijd om want hij kwam in vervelende tijdnood. Hierdoor had hij geen gelegenheid meer om naar een consolidatie van zijn koningstelling en een activering van de dame te zoeken en besloot hij naar een ongelijk lopereindspel af te wikkelen waarin hij door zijn pionnenmeerderheid op de damevleugel wellicht winstkansen zou hebben. Nu zijn de meeste ongelijke lopereindspelen remise, maar in dit geval stonden de pionnen van Losekoot op de kleur van de loper van de tegenstander. Dat had Losekoot zich onvoldoende gerealiseerd. Ze vielen dan ook helaas als rijpe appels en zodoende kon leerling Ootes op de koningsvleugel een armada aan vrijpionnen in stelling brengen. Het bleek voldoende voor de overwinning. Jammer, Losekoot had meer verdiend. Stand: 3-2 voor Amersfoort…
Zesde bordspeler Witkamp (zwart) voerde een lange strategische strijd waarbij hij uiteindelijk verloren kwam te staan. Hij kwam niettemin in de tijdnoodfase weer wat terug in de partij maar liet zich een stuk ontfutselen waarna de overgave slechts een kwestie van tijd was. Stand 4-2 voor Amersfoort… Oeps, dat gaat helemaal de verkeerde kant op!
Zevende bordspeler Overbeek (wit) kwam in het middenspel verloren te staan. Door een onnauwkeurigheid van zijn tegenstander kon hij echter zijn meest chronische zwakte, de pion op c4, oplossen. Het vervolg van de strijd gaf zwart echter nog steeds de beste kansen omdat zijn stelling meer ruggegraat bevatte en hij een paard naar d3 kon dirigeren. In tijdnood hield Jan echter het hoofd boven water en wist met actief tegenspel een kentering te veroorzaken. Toen de tegenstander plots mat in één miste was het bekeken en kwam Baarn weer een puntje terug. Stand: 4-3 voor Amersfoort.
Het grootste wonder van de avond voltrok zich echter wel aan het achtste bord van Vlug (zwart). Een dubbel toreneindspel met pluspion zag Vlug overgaan in een enkel toreneindspel met grote activiteit voor de witspeler. Dat wist laatstgenoemde handig uit te buiten en op een gegeven moment had hij de wedren der vrijpionnen eenvoudig kunnen beslissen door direct met zijn vrijpion te gaan lopen. In plaats daarvan besloot hij echter eerst nog een pionnetje mee te snoepen zodat Vlug ineens ook de gelegenheid kreeg tot het halen van een dame! Met een voorsprong van zo’n anderhalve minuut op de klok begon de witspeler te schutteren, versmaadde de mogelijkheid om het dame-eindspel met twee verbonden pluspionnen te spelen en ging over tot een eeuwige achtervolging van de koning van Vlug. In plaats van daarbij over te gaan tot een duidelijke zetherhaling dirigeerde Vlug zijn koning naar zo veel mogelijk verschillende velden. Zijn tegenstander kreeg daardoor misschien het valse gevoel op winst te kunnen spelen. En ja hoor, wie ging er het eerst door zijn vlag? U raadt het al: niet Vlug. Het viel me op dat Vlug niet eens nauwkeurig de klok van zijn tegenstander in de gaten leek te houden. Misschien om geen slapende honden wakker te maken? Afijn, hij claimde net op tijd, het scheelde precies één seconde… Uiteindelijk waren de goden dus ook Baarn nog een keer goed gezind. Eindstand: 4-4 gelijk.
Maarre… we handhaven ons toch wel?!
—Waldemar Moes
