Kampioenschap Baarn 1 binnen?

Nu Baarn 1 met 4-4 gelijk gespeeld heeft tegen Leusden, is het kampioenschap wel heel erg dichtbij gekomen. Er rest alleen nog maar een ontmoeting met Het Dikke Torentje in eigen huis, op vrijdag 27 april. Gelijkspel is dan waarschijnlijk zelfs genoeg. Dat betekent dat het Baarnse achttal volgend jaar weer in de 1e klasse van de SGS mag spelen, iets waar reikhalzend naar uitgekeken wordt door het achttal na de ongelukkige degradatie van vorig jaar.

De wedstrijd tegen Leusden 1 was zeker geen gemakkelijk. Daan Lensink speelde op het derde bord wat onvoorzichtig uit de opening en liep daardoor al snel tegen een nul aan. Zijn eerste van dit jaar. Gelukkig leek het op andere borden wel aardig te gaan voor Baarn. Yme Brantjes op bord twee trok uiteindelijk de stand gelijk. Naar eigen zeggen mocht hij daar heel gelukkig mee zijn, want er waren momenten geweest in de partij dat hij een stuk slechter had gestaan. Uiteindelijk bewees het structurele materiaal toch meer waarde dan het vergankelijke stellingsvoordeel.

Ashley Krishnasing op bord één speelde zijn tegenstander een opening in waarmee deze niet ontevreden geweest zou zijn. Waar Ashley veel tijd moest gebruiken kon zijn tegenstander gewoon 30 jaar ervaring op het bord zetten. Ashley maakte geen fouten, maar in het eindspel zag hij niet hoe hij tot winst kon komen. Remise is dan geen resultaat om ontevreden mee te zijn.

Ondertussen had Kasper Wiegers een stuk laten insluiten op het laatste bord. Hoewel hij nog dapper en lang doorvocht, ruilde zijn tegenstander stuk voor stuk af naar een eindspel. Kasper kon weinig anders doen dan het punt af te staan. Waldemar Moes maakte dat direct weer goed door in een toreneindspel eerst een betere stelling te verzilveren en vervolgens een stuk te winnen. Daarna was het nog slechts een kwestie van techniek.

Lange tijd leek het er op dat Ed Duister dan het beslissende puntje wel binnen zou halen, maar het was niet duidelijk hoe hij moest winnen. Toen dan uiteindelijk de stukken werden afgeruild moest er een nieuwe strijd gestreden worden in het eindspel. Daar bleek zijn tegenstander de betere speler in te zijn op dat moment. Ed verloor.

Alle hoop was daarmee gericht op Jan Overbeek op bord vijf. De spelers van Baarn zagen de bui al hangen, omdat Jan niet altijd op zijn best presteert onder de druk van de klok. Toch speelde hij netjes en beheerst in een stelling waarin hij een pion voor stond. Hij had op winst kunnen spelen, maar met het oog op de stand was remise voldoende. Zijn tegenstander zag geen heil meer in de stelling en besloot dan ook dat dit een mooie uitslag was.

Daarmee was de laatste directe tegenstander van Baarn op gelijkspel gehouden. Een belangrijk resultaat!