Dinsdagavond 25 oktober. Snelweg A27. Vier jongens in een auto. Op weg naar Giessenburg. De borden geven aan dat er een omleiding is richting dit mooie plaatsje nabij Rotterdam. Gelukkig is er deze dag geen file. Alle stress, iets met mensen die de afgesproken vertrekplaats niet kunnen vinden en het mysterie van de vergeten mobiele telefoons, is dus voor niks geweest. De omleiding voert ons via de toeristische route. We rijden min of meer door de weilanden heen. Een van de jongens komt hierdoor met de uitspraak dat er in dit dorp ongetwijfeld meer koeien dan mensen zijn. Een ander verzint het briljante idee om aan een van de koeien de weg te vragen of maar dwars door het weiland te gaan rijden.
Ondanks de omleiding arriveren de jongens ruim op tijd in Giessenburg. De Regiohakkers zitten nog niet op ons te wachten. Wel is natuurlijk de jeugdafdeling van de Giessen in volle gang. Een van de plaatselijke jeugdtrainers weet de uitspraak over de koeien te bevestigen en vult aan dat een deel van de mensen ook koeien zijn.
Inmiddels zijn er zes teamleden gearriveerd. Jan Overbeek en Pascal Losekoot geven de plaatselijke chinees het rapportcijfer: 8. Het rapportcijfer dat Waldemar Moes geeft aan het AC restaurant in Nieuwegein is niet bij de auteur bekend. Wel bekend is dat hij heeft getracht ook Overbeek en Losekoot naar het AC te loodsen maar die waren op dat moment al ver voorbij Nieuwegein.
De vier jongens werken ondertussen hun boterhammen weg. Wat Dik van Leeuwen heeft gegeten is niet bekend. Wel was hij precies om half 8 in de speelzaal, dit in tegenstelling tot enkele spelers van de thuisvereniging. De wedstrijd wordt dus een kwartier te laat aangevangen.
Ashley Krishnasing is als eerste klaar. Hij heeft weliswaar de tegenstander tegenover zich waar hij op hoopte, maar deze kiest voor deze gelegenheid niet zijn gebruikelijke opening. Daar ging dus de voorbereiding van Krishnasing. Vervolgens let hij ook nog even niet op en laat hij een loper insluiten. Na dit materiaalverlies probeert Krishnasing nog wel tegen te spartelen maar de tegenstander laat zich de kaas niet meer van het brood eten.
Jan Overbeek is iets te sociaal bezig vandaag. Als blijkt dat de man die tegenover hem zit jarig is biedt hij deze bij wijze van verjaardagscadeau een kleine kwaliteit aan. Eigenlijk was het een kleine misrekening van Overbeek, die even niet had gezien dat in de combinatie ook zijn loper geslagen zou worden. De stelling die overbleef, met kleine kwaliteit minder dus, zag er verder uit als een Zwitserse gatenkaas. Niet meer te redden dus.
Nieuwkomer in de hoofdmacht, de bijna elfjarige Robin van Kampen, had na een zetje of twintig een pion veroverd. Deze materiële voorsprong werd langzaam maar zeker uitgebouwd naar een stelling waarin voor de tegenstander niets anders restte dan het punt aan van Kampen te laten.
Teamcaptain Pascal Losekoot liet zich naar eigen zeggen een remise afsnoepen in het eindspel. In de analyse bleek dat hij inderdaad het eindspel waar beide partijen een toren, loper en zes pionnen hadden niet handig speelde. In tijdnood wist Losekoot echter zijn stukken zodanig slecht neer te zetten dat hij alsnog onder de druk bezweek. Toch heeft Losekoot een goede partij gespeeld tegen de sterkste speler van de Regiohakkers.
Arthur Vlug heeft lange tijd een slechtere mindere stelling gehad. In tijdnood weet hij altijd vlug de goeie voortzettingen de vinden. De tegenstander was daar deze keer niet zo bedreven in en moest materiaal inleveren. Uiteindelijk besliste het vallen van de vlag de partij in het voordeel van Vlug. Ook de stelling was toen al niet meer te houden voor de tegenstander.
Eerste bordspeler Waldemar Moes had intussen, na een wat ongebruikelijke openingsopzet van de tegenstander, af kunnen wikkelen naar een toreneindspel. In dit toreneindspel heeft de tegenstander naar eigen zeggen verkeerd “gegokt”. Iedereen weet natuurlijk dat schaken geen gokspel is. Als het moment dus daar is dat je moet gaan gokken weet je dat het snel mis kan gaan. Zo ook in deze partij. Moes wist zijn pionnen sneller naar de overkant te dirigeren dan dat de pionnen van de tegenstander zijn achterlijn bereikten.
Zo was de tussenstand dus 3-3 geworden. Met nog 1 partij aan de gang. Deze partij werd gespeeld door Dik van Leeuwen die, net als van Kampen, dit jaar voor het eerst een vaste kracht is in de hoofdmacht. In deze partij wist hij in wederzijdse tijdnood een toren op te sluiten op g6. weliswaar moest hier een loper voor worden gegeven. Het resterende eindspel van 2 torens tegen toren en paard, met voor beide partijen nog een aantal pionnen werd simpel gewonnen.
Zo kwam de stand dus op 3-4 in Baarns voordeel. Over de resterende partij loopt nog een protest. In ieder geval hebben we deze wedstrijd niet verloren. Wat al een goede start is in de promotieklasse. Beter dan gehoopt en alvast een goede stap in de richting van het niet degraderen. Of gaan we promoveren?
—Jarno Witkamp
